Гэта старонка не была вычытаная
Рабочы-ударнік,
зьмяці гэту дробязь.
Ты вырасьціў
сонца свайго гарады,
яны-ж
з цябе ляльку якуюсьці
робяць,
і думаюць —
лялькай застанешся ты.
Я знаю — за ноч,
што ня выкажаш
зноўку ты,
што намі узята ў агонь
і штыкі,
надорыш поэту
высокай пуцёўкаю
у слаўнае заўтра
бяз сьлёз
і тугі.
|}
