Шуганула сонцам,
ударыла цёплым ветрам
зьнячэўку,
і пайшло і пайшло —
без граніц,
цераз берагі.
Хвалі наладзілі
нячуваную сьпеўку, —
гэта вясна-чараўніца,
мой дарагі!
Падставім грудзі
барвоваму промню:
пяшчоце і гневу
і смутку яго,
каб наша любоў
маладых і нязломных
ішла, як вясна
ля сваіх берагоў —
гэта адчуй і запомні!
