Гэта старонка не была вычытаная
за нашыя твары
жахліваю
вохрай.
І тады гарады
з іх садамі і скверамі,
з музыкай зор
і з пялёсткамі руж
будуць для нас,
як і дні нашы,
шэрымі,
схаванымі ў смутку
пад свой капялюш.
Жыцьцё для жывых,
каб сьпявала краіна,
гарэла вясна,
палыхалі сады,
будзем ісьці
намі ўзятай пуцінай,
мінаючы роспачы
дні і гады.
Не заўжды патрэбна
суровая ўдумнасьць
