Гэта старонка была вычытаная
Там за слупам
Варожыя сілы
Пільна сочаць гусьцеючы змрок.
Сёньня тут, а назаўтра ў магіле
За няправільна ступлены крок.
І напружанасьць
Кожнай хвіліны
Пагранічніку радуе кроў —
Гэта дні працы мірнай краіны.
І вясельных напеваў дуброў:
Дзесьці там за асьнежаным полем
Вёскі родныя паляць агні…
І пяюць штось сасонкі такое
Пра вялікія дальнія дні.
Там будуюць вялікае нешта,
Кожны дзень сьцеле новы абрус…
А думкі, а думкі ў дэпэшах
Вецер золкі нясе ў Беларусь.
І мацнеюць
Напорныя крокі,
Сьнег сярэбраны зносяць вятры.
Ходзіць варта бяссонная ў змроку
Пад марозны рассыпаны рып.
А у ранак, пад шэпат сасонак,
Як заўсёды, ў звычай стары —
Пераклікнуцца пеўні спрасонак
Па-зямляцку пагаварыць.
Менск, 1928 г.
|}
