Вось яна імкнецца, моладзь, Наша дужасьць, наша сіла.
Дзе ёй спынак, гэтай хвалі? Звоніць лёд, іскрыцца радасьць. Што-ж вы, хлопцы, раптам сталі На завілак стромкіх падаць?!
Менск, 15-II—31 г.
|}