Гэта старонка не была вычытаная
Зачырванеўся макам
І, засаромлены, хутчэй
Узад падаўся ракам.
„Што за кадук, за трасца тут?“
Юдыфа ўжо спытала.
— Няўжо і ты залезла ў рай,
Што голавы сьцінала? —
Агата кінула ў адказ.
Юдыфа затраслася
І, пабялеўшая, як мел,
Ў старонку падалася.
Свае тры грошы цар Давід
Уперці вылез к браме
І лаяць стаў Агату ён,
Як баба бабу ў краме:
„Халера, сьцерва! Каб цябе
Маланка запаліла!
Чаго ты лезеш, як слата,
Аблезлая кабыла?“
Агата й броўю не вядзе:
— Чаго так разяўляцца?
Была-б я Урыніхай, — ты
Ня стаў бы агрызацца! —
Схапіўся тут і Салямон:
„Шалёная кабета!
Хто ня стрымаў сьвяты закон,
Таму ня ўбачыць сьвету!“
Агата сыпле, як гарох:
