Гэта старонка не была вычытаная
Назаўтра раненька слуга ўбягае ў маю спальню і крычыць спалоханым голасам:
— Уставайце! Уставайце! Ваша футра ашалела!
Я ўсхопліваюся з пасцелі, адчыняю шафу, і што-ж я бачу!? Усё маё адзенне парвана на шматочкі!
Слуга казаў праўду: мая бедная футра ашалела, бо ўчора яе пакусаў шалёны сабака.
Футра са злосцю накінулася на мой новы мундзір, і парвала яго ўшчэнт.
Я схапіў пісталет і стрэліў.
Шалёная футра ў момант заціхла. Тады я загадаў маім людзям звязаць яе і павесіць у асобнай шафе.
З таго часу яна ўжо нікога не кусала, і я надзяваў яе без ніякага страху.
