Старонка:Прыгоды Мюнхаўзена.pdf/27

Гэта старонка не была вычытаная

Гэта куртка і цяпер на мне.

Вы, здаецца, не верыце мне, вы ўсміхаецеся? Але паглядзіце сюды і вы паверыце: хіба вы не бачыце сваімі вачыма, што цяпер на маёй куртцы асталося ўсяго два гузікі? Калі я зноў пайду на паляванне, я прышыю да яе не менш трох дзесяткаў.

Ото будуць зайздросціць мне другія паляўнічыя!


КОНЬ НА СТАЛЕ

Я, здаецца, яшчэ нічога не расказваў вам пра сваіх коней?

Між тым у мяне і з імі здаралася нямала цудоўных гісторый.

Справа была ў Літве. Я гасцяваў у аднаго сябра, які надзвычайна любіў коней.

І вось, калі ён паказваў гасцям лепшага свайго каня, якім ён асабліва ганарыўся, конь сарваўся з вуздэчкі, зваліў з ног чатырох канюхоў і паімчаўся па дварэ, як вар‘ят.

Усе ад страху разбегліся.