бей у кракадзілаву ляпу, так што той нарэшце такі і зусім задыхнуўся.
Губернатараў сын, вярнуўшыся, павіншаваў мяне з перамогай над двума ляснымі веліканамі.
СУСТРЭЧА З КІТОМ
Пасля гэтага вы можаце зразумець, што на Цэйлоне мне не вельмі спадабалася.
Я сеў на ваенны карабель і паехаў у Амерыку, дзе няма ні кракадзілаў, ні львоў.
Мы плылі дзесяць дзён без прыгодаў, але раптам недалёка ад Амерыкі з намі здарылася бяда: мы наляцелі на падводную скалу.
Удар быў такі моцны, што матрос, які сядзеў на мачце, быў адкінуты ў мора на тры мілі.
На шчасце, падаючы ў ваду, ён паспеў ухапіцца за дзюбу чырвонай чаплі, якая пралятала міма. Чапля дапамагла яму пратрымацца на паверхні мора, пакуль мы не выратавалі яго.
Мы наляцелі на скалу так нечакана, што я не мог устаяць на нагах: мяне падкінула ўгару, і я ўдарыўся галавою аб столь сваёй каюты.
Ад гэтага мая галава правалілася на мне ў жывот, і толькі на працягу некалькіх месяцаў мне ўдалося патроху выцягнуць яе адтуль за валасы.
