Іцка
Ты цяпер ходзіш даіць карову з даёнкаю, цягаеш там… у малако пападае ўсякае парушша, разьліваецца, а праз год, два, можа тры, ты прыдзеш у хлеў, паставіш карове электрычны штэпсэль і малако само пабяжыць куды табе трэба.
(Уваходзіць Кац).
Іцка
О, як добра. Добры вечар. (Паяўр.) Садзіся калі ласка. Я цебе зараз запытаю, швагер. У каго ўдалася Мэра? Бацька, маці, ты іх сын, Песька, Сіма, Ізраіль — любата! Праўда Ізраіль трошкі… Эс фельт ім эпэс.
Мэра
Скажы, брат, як мы жывем? Што ў нас ёсьць? Людзі ўжо пасьпелі паправіць свае справы, а мы не настолькі нават. (Паказвае на пазногаць). Ёсьць адна толькі дачка, дык і тая добрага слова ня варта. Ёй трэба было ісьці ў комсамол?
Іцка
Ой, не магу…
Мэра
Яшчэ чуткі ўсякія…
Кац
Вось аб ёй я прышоў сказаць. Рабін сустрэў мяне каля Юрздыкі і кажа: Кац, прыходзь сёньня да мяне на савет. Я адразу не дагадаўся, але як зайшоў да яго і пабачыў нашых, то дагадаўся. Комсамольцы дабіраюцца да сінагогі і Соня з імі разам.
Мэра
Ну вот.
