Клеопатра (падыходзячы).
Добры дзень, Водзя! (Вітаюцца).
Вадзім
Вы нядаўна прыехалі, так здаецца?
Клеопатра
Табе-ж айцец Серафім казаў напэўна.
Вадзім
Так, ён казаў… сядайце, вот пасядзеце.
Клеопатра (спакойна).
Сяду, пасяджу… толькі мне дзіўна, чаму гэта: вы, Клеопатра Сяргееўна?..
Вадзім
Гэта так, ня трэба зважаць. (Сеў).
Клеопатра (садзіцца).
Нейкі ты хмурны, мусіць цябе ростроілі нечым. А ты ня злуйся, я ведаю, ты такі добры, у цябе такая анельская душа. Я цябе супакою, мой любы… (З другога боку саду паказаўся Званар, падглядае). Помніш, як мы яшчэ вучыліся і ты прыяджаў да нас? Ты тады саромлівы быў. Ці думалі мы, што будзем любіць адзін другога.
Вадзім
Так, я ніколі ня думаў.
Клеопатра
Я таксама. Не, я думала, маё сэрца ня было спакойным. Памятаеш, калі я на тройцу раззлавалася на цябе?
