Гэта старонка не была вычытаная
Вадзім
О, гэта добра памятую.
Клеопатра
А ведаеш, за што?
Вадзім
Не, ня ведаю.
Клеопатра
Ні за што, за тое, што люблю цябе… (Званар: Вот так здорава!..) і калі-б ты пасьля не пацалаваў мяне, я злавалася-б увесь час.
Вадзім
А цяпер злосьць прашла?
Клеопатра
Прашла, Водзік, мілы…
Вадзім
Значыцца і каханьне прашло. Так выходзіць.
Клеопатра
Водзік дурненькі, (села на калені) яно ніколі ня пройдзе, ніколі! (Абняўшы за шэю, цалуе). (Званар: Каб гэта я на яго месцы — во, ціскануў-бы!).
Вадзім
Што, вы, Клеопатра, сядайце на лаўку, яшчэ відно з вуліцы, пабачыць хто.
Клеопатра
Нікога ня відаць. А памятаеш, як ты сам пасадзіў мяне на калені, я хацела сесьці на лаўку, а ты
