Гэта старонка не была вычытаная
Клеопатра
Чаму?
Званар
Бо п‘ю, бачыце, заўсёды з бутэлькі. Выбачайце, паненачка, Я хацеў-бы сакрэцік вам сказаць, толькі дазвольце ручку пацалаваць. Хе-хе.
Клеопатра
На што гэта? Што за выдумка?
Званар
Як матушцы нашай. Я-ж ведаю, што вы будзеце матушкай нашай.
Клеопатра
Ах, так… Ну пацалуй.
Званар
Якая ручка! (Цалуе). А любіць вас Вадзім, як… у-у… страшэнна!
Клеопатра
А, адкуль ты ведаеш, што ён любіць мяне?
Званар (садзіцца каля яе).
О, паненачка, чаго я ня ведаю… Ён сам вось на гэтым месцы казаў мне: люблю я, кажа, гэту… як, як вас зваць, я забыўся.
Клеопатра
Клеопатра.
Званар
Вот так і сказаў: люблю я гэту Каляпатру і жыць мне без Каляпатры нельга. Сумны, сумны часам бывае, усё аб нечым думае і далей за хату Іцкі-краўца
