А. Серафім
Кажы, Іцка, што будзе?
Іцка (паглядзеўшы на неба).
Здаецца будзе гром.
А. Серафім
Я не пра гэта пытаюся. Скажы мне, як будзе з тваёю дачкой?
Іцка
Я вам скажу, бацюшка. Я хоць і бацька яе, але маючы на ўвазе, што зараз ідзе не семнаццаты, не васемнаццаты, нават не дзевятнаццаты, а дваццаты век, калі праходзіць зусім новы палітычаскі момант, калі гэтага… (дастае з кішэні паперу, на якой чітае) калі, „закономерность общественных явлений“ Бухарына ідзе па ўсіх хатах, то што я магу сказаць. Хоча йсьці замуж… няхай ідзе.
А. Серафім
За каго?!
Іцка
За рабіна і за бацюшку яна не пойдзе.
А. Серафім
Вот што, Іцка, вазьмі ў рукі сваю дачку. Спатканьне з Вадзімам забарані ёй катэгорычна. Між імі павінна быць усе скончана. Яна павінна йсьці аднэй дарогай, а ён другой.
Іцка (паскроб бараду).
Добра. Але што скажэце, бацюшка, будзе, калі яны йдучы дарогамі, там дзе небудзь далёка за лесам спаткаюцца?
