Марта
Каб яна была мая родная дачка, я-ж бы яе… прытаўкла-б за гэтыя словы.
Міхальскі
А, не зважайце, вось добра, што пашла. Ты, Янка, зьбегай да мяне там жонка прыгатавала прыкусіць. У шафе там кіўбасы, а затым… можам крыху мёду ўзяць, з гэтага зборнага, разумееш!..
Янка
Добра! (Ідзе).
Міхальскі
Э, пачакай, як толькі прыедзе сэкрэтар рэўкому, дык няхай хлапчук мой зараз-жа й вядзе яго сюды.
Янка
Добра!
Міхальскі
Там жа за куфэркам, дзьве бутэлькі пяршаткі, разумееш?..
(Янка вышаў).
Міхальскі
Гэта (да Марты, вымаючы з кішэні бутэльку) там пастаў дзе небудь, а то цёплая зробіцца ў кішэні. (Марта ставіць у мы цельнік).
Міхальскі (сядае).
Я вам скажу, айцец дыякан, што калі скончым царкву, ды калі вы пераберацеся да нас на пастаяннае жыцельства, ну тады зажывем.
Марта
Скарэй-бы ўжо канчалі.
