Старонка:П’есы (1927).pdf/72

Гэта старонка не была вычытаная

Дыякан (лісьліва паглядае на Марту).

Скарэй-бы… рукапалажыцца трэба во сьвяшчэньнікі…

Міхальскі

Ну гэта вы зробіце хутка.

Дыякан

Так, гэта можна хоць сёньня. Завязу яго прасьвяшчэнству ўсе, што назьбіралі й магу атрымаць Ліскаўскі прыход і быць з вамі і сярод вас, эх-хе-хе…

Марта

Як добра!..

(Уваходзіць Янка).

Міхальскі йдзе да яго. Дыякан трымае Марту за руку і ўкрадкай цалуе яе ў шчаку. Марта ўскаквае, бяжыць у мыцельнік, прымае ад Янкі талеркі з закускаю, дыякан задаволена гладзіць бародку.

Міхальскі (падыходзячы да стала).

Вось зараз перакусім крыху. Яшчэ дзякаваць Богу й каўбасы знойдзем, калі трэба й самагонку ня дрэнную.

Дыякан

Дай бог кожнаму праваслаўнаму такую піць, як ваша, пане Міхальскі, толькі глядзеце, каб не пранюхаў які небудзь бальшавічок.

Міхальскі

Ня ведаю, пакуль што ціха. У рэўкоме ў мяне цяпер ёсьць свой чалавек.

Дыякан

Гэта Буялаў?