які заўсёды быў з народам, як і я з вамі сёньня. (Працягвае рукі, каб абняць Марту й Міхальскага). Слухай, Марта, ты ўдава?
Марта
Удава, айцец духоўны.
Дыякан
Хрыстос любіў удоў, будзем любіць і мы. (Марта цалуе руку дыякану, а ён яе ў лоб і шчаку).
(Янка пашавяліўся).
Марта
Нехта, здаецца, ідзе. (Ускаквае й бяжыць да дзьвярэй. Янка і Міхальскі хаваюць бутэлькі).
(Уваходзіць сэкратар з папкаю, п‘янаваты ўжо).
Міхальскі
Во хто нас перапужаў. (Ставіць на стол бутэлькі).
Сэкратар
Правільна, што самагонку пілі?
Дыякан
Не самагонку, а хлебнае віно ўдавы Марты, за неіменіем вінограднага.
Сэкратар
За неіменьнем гэрбавой пішам на прастой, а вось прыпісаць вам за тое, што без мяне пачалі…
Янка (дае месца сэкратару).
Чакалі вас, т. сэкратар, а пасьля нейк і пачалі.
