Старонка:П’есы (1927).pdf/79

Гэта старонка не была вычытаная

Сэкратар

Што тут канцэлярыя табе?

Кабета

Не магу-ж я, панок, адвінуцца з дому, каб паехаць.

Сэкратар

Не магу-ж я за такой паняй прыслаць каней гэта раз, а другое трэба злажыць усё, чаго ты хочаш, у пісьменным відзе і здаць у рэгістратуру.

Кабета

Каму кажаце падаць?

Сэкратар

У рэгістратуру.

Кабета

А хто-ж ён будзе такі?

Сэкратар (іронічна).

Ізвольце аб‘ясьніцца з такімі…

Дыякан

Скажы, галубка, ты ў споведзі летась была?

Кабета

Была, айцец.

Дыякан

Дык, схадзі і сёлета, а цяпер трэба пачакаць, што бог дасьць. Запалі сьвечку, хай гарыць на стале ў гарнушку з жытам. Паправіцца — ахвяру паднясі, памрэ — памінкі зрабі: усё ад бога, галубка мая.

(Кабета ўсхліпваючы адыходзіць).