Дыякан
(Палажыўшы абаім рукі на плечы).
Люблю я вас (Зьлёгка цалуе ў шчаку сэкратара й добра два разы Марту). Слухай пане Міхальскі, колькі мы купім званоў?
Міхальскі
Я думаю, ня менш чатырох, каб у чатыры галасы.
Дыякан (радасна).
У чатыры… (Лічыць і паказвае пальцам на ўсіх, апрача Янкі) Раз, два, тры, чатыры (Бярэ шклянку ў рукі і стукае аб бутэльку) Ці-лім, бом-бом… (Дыякан кажа: „Ці-лім“; Сэкратар: „бом“ і Міхальскі — „бом“ некалькі разоў, а затым мотыў пераходзіць у польку. „Ціль, ціль“, „бом-бом“… Плечы іх пачынаюць хадзіць, Міхальскі топае седзячы, Дыякан, Марта й сэкратар вылазяць й пачынаюць скакаць).
Дыякан (кончыўшы скакаць).
Стой, каршуны нейкія перад вачыма кружацца… Ой, ой, кружацца…
(Уваходзіць Зоська)
Сэкратар
Кружыцца?.. садзіся ты, мокрая курыца! А-а-а Зоська тут, ягадка!.. (Ідзе да яе).
Зоська
Адыйдзеце!.. (Сэкратар хоча абняць яе).
Зоська
Адыйдзеце, а то плюну ў вочы.
Сэкратар
Што?.. Мне ты хочаш плюнуць у вочы, мне сэкратару рэўкому, прадстаўніку уласьці.
