Старонка:П’есы (1927).pdf/85

Гэта старонка не была вычытаная

Зоська

Праціўна слухаць? Але-ж вы павінны слухаць.

Дыякан

Ня будзем слухаць.

Зоська

Ня будзеце слухаць?.. Тым горш для вас, а вот вы, таварыш сэкратар…

Дыякан

(да Міхальскага, сьмяючыся).

Таварышка!.. Хе-хе-хе…

Зоська

Ці падумалі вы аб жыцьці сялянства. Вы ня бачыце, колькі хворых у вёсцы ёсьць, ёсьць такія, што ўсёй сям‘ёй ляжаць. Ці падумалі вы каб доктара прыслаць, каб прыняць якія крокі, каб не хварэлі больш людзі. Побач з такімі вось. (Паказвае на Міхальскага). У нас ёсьць і такія, што ўжо апошнія фунцікі змалолі, цемната страшная пануе, а вы гэтым карыстаецеся й строіце царкву, зьбіраеце на званы, на архірэя, прапіваеце тут…

Міхальскі

Тваё прапіваем?

Дыякан

Я лічу, што гэта яе прамова… гэта — поўная контр-рэволюцыя.

Міхальскі (глядзіць на сэкратара).

Контр-рэволюцыя!..