Гэта старонка не была вычытаная
Нам таіць няма прычыны
Ўсё, што сэрцу спанараўна.
Лепшым вобразам дзяўчыны
Хай жыве, што мерла здаўна.
Што нясе свой боль астатні
Утапіць ў вясенніх водах…
Мой табе, па дружбе братняй,
Гэты верш і кожны подых.
Я табой навекі повен,
І зара цвіце табою…
Сталі з думкамі на ўзровень
Ўсе пачуцці, ўсе настроі.
Жыватворчай працы многа
У цябе, вясна-сяброўка…
І у нас па ўсіх дарогах
Баявая падрыхтоўка.
Кожны рух і гонар ўласны
Ўладай дзён прызваны к бою.
Будзе жыць абшар калгасны
Большэвіцкаю сяўбою.
