Гэта старонка не была вычытаная
Знік дзікун, як знік ягоны продак —
Чорны дзень, і я ў жывых палёх
Дажыву да родных нам угодак:
Адсвяткую радасць перамог.
Ўзвіхрыў час, падзеі мкнуць няспынна,
Рубам свет становіць барацьба.
Ў клопат працы рынула краіна,
Не шкадуе ўзнятага гарба.
Я гляджу ў адход узлётаў хмарных…
Гэта спад прыгонніцкай пары.
Гэта вынік бою рот ударных
З слотаю зладзейскіх слёз-узрыг.
Ў прыпаміне быль часоў нядаўніх —
Крык трупярны чорных варанят:
Брудным злётам ліплі на паркане,
Сонцалісты плямілі наш сад.
Гаварылі недзе з цёмных вышак:
Гэта песень вольных салаўі…
Раскалоўся здзіўлены зацішак,
Спахмурнелі зоры і гаі.
