Старонка:Скарб (1927).pdf/7

СКАРБ.

Неяк у ноч сьвятога Яна,
Замест ісьці вянкі пушчаць,
Сабраліся мы ў Дзям‘яна,
Дый нут-ка аб грашох гукаць.
Было нас трох: Дзям‘ян Ліпоўка,
Другім-жа быў Пракоп Пазьняк,
Што вунь жыве ля Ляснічоўкі
Ну й я, так сама-ж ня хухрак.
Дзям‘ян даўно шукаў дарогі
Каб неяк ды разбагацець,
Каб бяз ніякага нічога
Вялікае багацьце мець.
„Ня раз я (кажа) чуў — гукалі„
„Што ў лесе там ля Індуноў
„Пранцузы скарб калісь схавалі
„Ў пяць тысяч залатых рублёў,
„Дый дзед Сьцяпан апавядае,
„Што бачыў ён як у лясу
„Часамі вогнішча пылае
„У начы ў дванаццатым часу,