Гэта старонка не была вычытаная
Доўга лаяў па-нямецку
І па-польску чысьціў,
Аж дрыжалі ў доме шыбы,
Як асіны лісьце.
Як садзіўся, шчэ сварыўся,
Вецер зьметаў голас:
„Каб мне гэтаму вяскоўцу
„Ня упаў наʻт волас!
„Бо вам двор з зямлёй зраўнаю
„І пасыплю вапнай“! —
ў старую шапку Шэлі
Срэбны гульдэн капнуў.
І куды ты, Шэля, ходзіш
Раз на тыдзень, раз на два?
Ці купіць на рынку што-дзе?
Ці што маеш прадаваць?
Не на торг па абаранкі,
Толькі, мусіць, дзесьць важней,
Бо ў карчме аж да заранкі
Вёскай ждуць цябе усей…
