Гэта старонка не была вычытаная
„— З кім дзяліць нам грош мужычы?
Правіць Польшчаю мы зычым!
Хто сялянскі мусіць лоб,
Дык таго па лобе — цоп!
Кажа цар: — мне досьць аблуды!
З імі біцца сам ня буду!
Маюць людзі на іх злосьць,
Дык няхай паўстануць вось!
„Досыць сьлёз лілі няўпынных.
Ў іхнай крыўдзе я ня вінны.
Так зраблю, каб бунт той сьціх:
Панству — скон, зямелька — іх.
„За табой ідуць сяляне.
Ты хадзіў у Львоў, мой пане.
Дык зрабі ты так і так —
Прыдзе момант — дай ім знак.
Ў вашай жмені лёсу вобраць.
Што кажу, разваж ты добра.
Тым зямля, а тым труна.
Табе сьцежка тут адна“.
