Гэта старонка не была вычытаная
І сэрца білася
так моцна,
моцна…
Зусім ня тое
ў думках
у гругана.
Ён кіпці
распусьціў,
крыві жадаў, —
агнём
вочы засьвяцілі,
сьціснуў
сталі-крыльлі…
.......
І куляй зьнік у шыры.
........
........
Старонка:Слуцкія песьняры (1926).pdf/17
