Гэта старонка не была вычытаная
Нырца адтуль і сьмехам льлюцца.
Уніз ляцяць…
Уніз ляцяць…
Над самым поплавам ўжо ўюцца,
ад сонца крыльлі зіхацяць.
Шырэй…
шырэй…
ў паветры хвалі.
Шырэй…
шырэй…
адзін, другі.
Дзе дзікі ветры бушавалі,
свае кладуць яны кругі.
|}
