Старонка:Слуцкія песьняры (1926).pdf/43

Гэта старонка не была вычытаная

ВЫШАЙ…

Вышай, вышай к страсе
падымайся ты, цэп!
і ў снапы з непамерным размахам.

Засьвішчы, загудзі,
ды з размаху ўпадзі,
каб аж пошчак пашоў па-над дахам!

Бі, каб сноп ядраны,
яравы, аржаны,
ад удару твайго калаціўся,

Бо нядарам-жа ён,
залаты мой загон,
ў полі хваляй марской каласіўся.

Бі! Шырокі мой ток,
Каб салома, як шоўк,
стала мяккай, пляскатай, цягучай.