Гэта старонка не была вычытаная
Я правею зярнё,
як пястун-дзіцянё
любавацьмуся буйнаю кучай.
Дык-жа вышай к страсе
падымайся, мой цэп!
Бі ў снапы з непамерным замахам!
Засьвішчы, загудзі,
ды з размаху ўпадзі,
каб аж пошчак прашоў па-над дахам!
|}
