Старонка:Слуцкія песьняры (1926).pdf/45

ЭЙ, ЗЬВІНІ

Эй, зьвіні, мая коска сталёвая,
ад мянташкі зьвіні!
Сёньня праца пасьпела ўжо новая —
вось зірні…

Хараством сваім кветкі любуюцца,
ў люстра неба глядзяць,
і ад подыху ветра цалуюцца,
пахацяць…

Паміж траваў кусты паўсядаліся,
чуць шапочуць лістом,
і здаецца яны закахаліся
хараством…

Разьляглося ты, сэрца прывольнае,
як кілім, сенажаць.
Вось дзе можна і моц сваю здольную
паказаць…