Старонка:Слуцкія песьняры (1926).pdf/64

ЗАКАХАЛАСЯ…

Закахалася бурай, грымотай,
што бліскоча і б‘е пяруном.
Закахалася сонцам, асокай,
працай вольнай, яе песьняром.

Закахалася вёскі саломай,
каласамі ячменю, аўса.
Прывітаньне ім шлю я з паклонам:
ў шапаценьні я іхнім расла,

Закахалася гораду шумам,
яго хваляй жыцьця — таўхатнёй.
Захапляе мяне гэты гоман,
акунуся ў яго з галавой.

Закахалася сьветам ад сонца,
зіхаценьнем праменьняў ад зор.
Сэрца поўна каханьнем бясконцым —
і складаюцца песьні ў узор.