Ото-ж разум у іх ценькі,
Дык і выйшоу такі склад.
Сам ты відзеў — жыд міргае,
Бьець у цымбалы, цягне смык,
А пан пот свой пралівае,
Як па паншчыне мужык!
А што паны ядуць ласа
I што смогла могуць піць:
Ото соляць сваё мясо,
Бо ўжо сталі чыста гніць!
То брат панскіе задушкі:
Усё праелі, прапілі
Цяпер жыдам ідуць у служкі:
I нас цягнуць каб ішлі.
Ото-ж, дурню, не дзівуйся!
„Анёл Панскі“ гавары.
Кажы: „Божэ ты зьлітуйся!“
А жыдоў чорт пабяры!
|}
|
Свая зямля. О, памагае земля шмат |
