Што угледзіць, давай скора,
А то набярэшся гора, —
Гэта так здаецца.
А дадуць, таўчэ і псуе,
Паліць, емаліць, рве, муштруе, —
Гэта так вядзецца,
Дзярэ кніжкі, дзе злучыцца,
Бацькі рады: будзе ўчыцца, —
Гэта так здаецца.
Кніжэк многа накуплялі,
Сына ў школу адаслалі, —
Гэта так вядзецца.
Год, другі — сынок у школі,
Час не траціць на сваволі, —
Гэта так здаецца.
А ён, абы выйшоў с хаты,
Ловіць рыбу, бье курчаты, —
Гэта так вядзецца.
Зміцер, глянь, ужо дзяціна —
Сам — як мех, як сані сьпіна, —
Гэта так здаецца.
Не вучыўся, не стараўся,
З лайдакамі піў, спазнаўся —
Гэта так вядзецца.
Маці кажэ: „ў войску будзе,
Там з яго мо выйдуць людзі“. —
Гэта так здаецца.
Ўжо гвардзейцам сын харошы,
Пішэ к бацьку прыслаць грошы —
Гэта так вядзецца.
Бацька шле — як скончыць службу,
Пасталее, звядзе дружбу. —
Гэта так здаецца.
Сын тымчасам, як грош мае,
Ў рэстаранах пье, гуляе —
Гэта так вядзецца.
Ну, нехай! як верне ў хату,
Завядзём яго мы к свату, —
Гэта так здаедца.
Ажаніць мо як удасца?
Аж куды там! Ліха, трасца! —
Гэта так вядзецца.
Ў вёсцы будзе яму міла.
Аж ня так, ня тут то было! —
Гэта так здаецца.
— 8 —
