Мужыку ўкіне што небудзь і будзь здароў! Або яму хочацца для мужыка пашукаць добраго лекарства? Пан заўсёды дзяржыць за панам!
— Калі-б гэта было каму нам параіць, а так што? Пацалуеш пана ў руку і чакай пакуль скажуць плаціць...
— Найлепей было дазнацца у старой Пазі. Яна, кажуць, пайшла да дохтара і як пачаў ей толькі шукаць лекарства, сказала яму сьмела; Ай, пан доктар, дайце мне апошняго лекарства. Я, кажа, бедная баба, ні маю за што лячыцца, дык дайце мне апошняго лекарства. Доктар на гэта паглядзеў цікава на бабу дый кажа: А ты адкуль ведаеш? Ай, кажë баба, адкуль ведаю так ведаю але дайце мне гэтакі рэцэпт на апошняе. Як пачала прасіць, як пачала, дык даў ей і да сягоньня ходзіць...
— Калі бо не стало розуму запытацца. Вы думаеце што панам так лёгка гаварыць як вам здаецца, Кажы раз, два, дый проч забірайся, уцекай!
— Пайшла баба з гэтым рэцептам у аптэку. Дала аптэкару, а сама, ня бойся — мудрая, глядзіць як ён гэту леку будзе рабіць. То, казала, як ён сабе капнуў гэтаго лекарства на ладонь, дык праз руку прайшло. Але гэта толькі ледзь сотаму удаецца гэткаго лекарства дастаць. А мужыкам толькі такое лекарства здалося што або сюды або туды.
— Ах, гора мне, што я ні распытаўся бабы, як трэба было гэтаго лекарства прасіць! А так я і грошы пусьціў і нічога ні паможа... Вось і глупства зрабіў!
— Так здаецца, што для вашай дзеўкі німа выхаду. Гляньце як яна гарыць? Нічога з яе ня будзе, бытцам з гэтаго лістка, што адарваўся з дрэва...
— Ай, нічога ня будзе, нічога і грошы пайшлі. Каб я хоць Пазі быў запытаўся...
— Вось і відзіце на што гэта лекарства. Аптэкар мае сваю аптэку і памірае...
Ромуальд Земкевіч.
