Гэта старонка не была вычытаная
Ты ня толькі тэрмін гэты свой прасрочыў:
Не сьпяшаўся ехаць, а сьпяшаўся жыць…
Ты на ўсё заплюшчыў рана свае вочы,
Перашоў жыцьця ты рана рубяжы,
Не дапеў ты песьні роднага раздольля,
Не акончыў казкі пра жыцьця вясну;
З ласкавай усьмешкай ўзяў ды пасваволіў,
А пасьля сьцішыўся і навек заснуў…
1925 г.
|}
