|
Кожны дзень — толькі раніцы змрочнасьць
Прыадчыніць завесу дню —
Ў швальні чуецца голас дзявочы
Або песьня — запал агню.
Што-квадранец за гукам гук новы
Нараджае машынны бег;
Нітка з ніткай кладзецца ў аснову, —
Дзе іголка дзюру праб‘е.
Па сукне, па прыгожым паркалі
Расьцілаюцца сьцежкі-швы
І паўзуць, і паўзуць стройна ў далі
Па адзнаках — клетках канвы.
Рукадзельле кладзе каляровасьць
Нейкай новай для ўсіх красы:
Спадабаўся малюнак вясковы —
Беларусі жар-паясы.
Тут нямала кладзецца ў дзень працы,
Завіхаецца многа рук!
Шыюць тут падарунак сялянцы
Ды чырвоны сьцяг змагару.
Шыюць тут для працоўных адзеньне,
Для штодзеннага іх жыцьця;
Тут, у швальні, ўсіх прац завяршэньне,
Тут для працы новай куцьця.
|
