Гэта старонка не была вычытаная
II.
Прайшло мѣсяцоў два; пачаў Сёмка зъ сусѣдзями сторожами знаёмицься. Адзинъ быў стары-стареньки; ўсё на яго мѣсце новаго назначиць прибиралися; ледзьве зъ будки вылазиў. Жонка за яго и ў абходъ хадзила. Други будочникъ, што ближей къ станціи, быў чалавѣкъ малады еще, але худы и жилясты. Спаткалися яны зъ Сёмкаю перши разъ на насыпу, пасяредзини, памижъ будокъ ў абходзи. Сёмка шапку зняў, пакланиўся.
— „Добры вечаръ, каже, сусѣдзе!“
Сусѣдъ глянуў на яго зъ боку.
— „Добры вечаръ,“ каже.
Адвярнуўся и пашоў далѣй.
