Гэта старонка не была вычытаная
Пріѣхаў начальникъ дыстанціи на дразыни[1]; чатыры рабочихъ корбу круцяць; колцы шумяць, шесцерня гудзе; ляциць цялѣжка вёрстъ по двадцаць ў гадзину, тольки калёса выюць.
Падляцѣў до Семёновой будки; падскочиў Сёмка, адрапартаваў по-салдатски. Усё ў парадку знайшлося.
— „Даўно ты тут?“ пытае начальникъ.
— „Адъ другого мая, ваше благародзіе“.
— „Добра. А ў сто шесцьдзесятомъ нумери хто“?
Дарожны майстеръ, што разамъ зъ имъ ѣхаў, каже:
— „Василь Гуща“.
— „Гуща, Гуща… а, гэта той самы, што вы мѣли лѣтась на увази?“
- ↑ Цялѣжка на чатырохъ колахъ, каторая коцицься по рельсахъ; работники круцяць корбу, и гэтакъ ѣдуць.
