Гэта старонка не была вычытаная
Чуеш ты, даўгель — цыбук?
Граць ні буду, чуй, — от згінь я!
Будзе зьдзеку з мяне, мук!..
Хоць парэжце на кавалкі, —
Я і вокам ні маргну,
А ні буду граць с-пад палкі,
Сьпіны вам я ні сагну!..
От я увесь тут перад вамі,
Бійце-ж вы мяне! Ну, што ж?.. —
Шум пашоў між дзяцюкамі!
— Бач які — ідзе на нож!
Сам сібе Сымон ні помніў
І ні ўзважыў сваіх слоў,
Але гэтым ён уроўніў,
Большым стаў у дзяцюкоў.
— Што, Паўлюк! — пачулісь жарты
«Зарабіў, брат, «цыбука?»
Справядліва — таго й варты:
Што-ж ты лаеш хлапчука? —
А Сымон, як палатняны,
Погляд кінуўшы з гары,
Шоў праз карчму, нібы пьяны,
Без крывінкі у твары.
