Гэта старонка была вычытаная
Навошта так…
Браточкі дарагія,
Пашто ў пацёмкі душы разьліваць,
Пашто таптаць пялёсткі залатыя,
Каб посьле лісьця жоўтыя зьбіраць.
Праходзяць дні, —
А з днямі ўсё праходзіць…
На скаце дзён праз чорнае вакно
Стары карчмар нас разьлічыцца просіць
За п'янае юнацкае вно.
|}
