|
 имка надходзиць, звисли туманы
И вѣцеръ круциць и свище,
На небѣ — цемныхъ маръ караваны.
Буселъ узняуся и задуманы
Паплыу павольне на ржыще.
Сѣу и клякоче, падняуши ногу,
Дый жмуриць черное вока,
Пэуне енъ думку уздумау глыбока
Ужо выбирацца у дарогу.
„Добра на вырай ляцѣць цяплѣйшій,
„Пабачиць дзивы у чужбинѣ,
„Сонца надъ Ниламъ агонь яснѣйшій,
„И думаць думку пра край тутэйшій
„На пирамиды вяршынѣ.
„А тольки…. тольки вѣдому Богу,
„Чи смерць у дорозѣ обмину!…
„Пабачужъ Неманъ и озерыну!…
„Сядужъ на купцѣ мурогу?…
„Я-жъ тутъ радзіуся, гдѣ гэта хатка
„Щасьця знау дзеньки нярѣдки:
„Ось-тутъ, гдзѣ выгонъ и сѣножатка,
„Бывало, косиць касцоу громадка,
„Клякочуць женка и дзѣтки.
„Дображъ-тутъ было!… Цяперъ ня знаю,
„Чи ня заплачу па згубѣ!
„Чи, приляцѣуши вясной зъ выраю.
„Гняздо застану на дубьѣ!
|
