|
 акуль доля намъ засвѣци.
Надто-жъ яно — мило
Думаць думки и, якъ дзѣци,
Пущаць пузыръ эъ мыла.
Вѣрьце людзе: щасьце будзе,
Такъ, якъ пчелкамъ у ули!…
Лѣзь на грушку, рви пятрушку,
Пакаштуй цыбули!…
Хоць галоука на грудзь висне
И апали руки,
Хоць намъ серце часомъ сцисне
Цяжкій ланцугъ муки,
Крычу смѣло: „што за дзѣло!“
Кабъ усѣ пачули…
Лѣзь на грушку, рви пятрушку,
Пакаштуй цыбули!…
Наша доля гдзѣсь у яры,
Чи у воучимъ долѣ.
Громъ грахоче, плывуць хмары,
Градъ пабіу намъ полѣ.
Ня пужайся! — спадзявайся…
Кукуе зязюля:
Лѣзь на грушку, рви пятрушку,
Салодка — цыбуля!
Такъ найлепѣй жыць на свѣцѣ
Зъ думкай гдзѣсь — у небѣ,
|
