94. „няпрыкметна“ зам. „панямногу“.
У 132 і 133 радкох „больна“ зам. „прыкра“.
У прыведзенай у канцы „Вянка“ нататцы зазначана, што трэба пасьля V-й строфы паставіць IX, X і XI, а потым VI, VII і VIII. Літ. Камісія разьмясьціла строфы згодна гэтаму паказаньню, а таму ў 1-м радку IX-е строфы для ўстанаўленьня большай сувязі і прынята аўтарская папраўка (з экзэмпляру № 2) „таму з маленства“…
Іншыя аўтарскія папраўкі, апроч уведзеных у тэкст, у экзэмпляры „Вянка“ № 2:
І „уражлівай“ зам. „васковай“.
49-54 і 61-72 радкі закасованы рукою поэты.
161. — Таемны надпіс у лісьце.
Рукапісныя варыянты (папка IV, № 11):
12А ў пруд схіліўся тын стары.
14Знаемых нашых належаў;
24Калі садзіў у плечы мяч…
51Дзе разрасьліся макі…
123Ён сплёў цьвяток любві маёй,
124Ён разарваў каханьня сеці
125І тую службу саслужыў,
126Што нас адразу падружыў.
Рукапісныя варыянты (п. IV, 3, 7):
40Дачка маленькая ўзрастала.
46Айцец быў заўсегда ў бальніцы, —
47Няма сясьцёр у Вэронікі.
Рукапісныя варыянты: (п. IV, № 6, ст. 24):
19 Я не забыў і гульні нашы,
| 20 | 
|
Наш шум, калі размах рукі… |
| На бок схіліўшыся забор… | ||
Рукапісныя варыянты (п. IV, 6, 23):
151Прад пекнасьцю яе жывой…
152Зачараваны ў момант ёй…
155І к сэрцу сьветла паплыло,
| 156 |
|
І стала ў ім цяпло, сьвятло… |
| І неяк стала ў ім сьвятло. |
157І гэта сьветла не згасае!
158І дасюль яго жывы прамень…
…з дзён мінулых…
І сэрца іх не забывае.
Русіцызмы: 103 — „струёй“, 146 — „чэрты“.
Каханьне і сьмерць. Нізка вершаў (№№ 185-198).
Друкуецца з аўтографу, пераданага ў Літаратурную Камісію С. М. Некрашэвічам у верасьні 1926-га году. Некрашэвіч-жа атрымаў гэтыя вершы ад Р. Зямкевіча ў часе сваёй падарожы ў Заходнюю Беларусь.
Тэма аб каханьні ў шлюбе і жанчыне-матцы асабліва цікавіла некаторых поэтаў у эпоху сымболізму. Яна распрацоўваецца і М. Багдановічам ня толькі з вялікаю ўвагаю, але і з вядомым піэтэтам. (Гл. увагу да в. № 287 — „Осенью“). З гэтага боку яго накіды напамінаюць трактоўку тае-ж тэмы В. Брусава (параўнаць вершы В. Брусава „Habet illa in alvo“).
Усе вершы цыклю „Каханьне і сьмерць“ (№№ 185-198). М. Багдановіч меў на мэце зьмясьціць у „Вянку“ разам з цыклем вершаў „Мадонны“, як бачна з ліста В. Ластоўскага поэце ад 24 кастрычніка 1913-га году, дзе
