Гэта старонка не была вычытаная
Адвага, бадзёрасьць,
узьнятая кроў.
Віюцца за працай
мае лятуценьні,
як чайка над морам,
як сьмелы арол.
Думанькі рвуцца,
віюцца вяночкам,
часамі бурліва
ўзьнімаюць мяцеж.
Як быццам лісточкі
вясною віюцца,
юнацтвам шчасьлівым
зьвіваючы верш.
Сьнежань, 1926 г.
|}
