Гэта старонка не была вычытаная
6
Заўсёды клумкі клопатаў,
сьлёзы, бой, грызьня.
Жыцьцё мінала з грохатам,
як пыл ды з-пад каня.
Вадой… І сталі-б сьвежымі
і вуліцы і шлях.
Жыцьцё такое-б-з вежаў мы,
ўгнаілася-б зямля!
Але ціскала гора нас, —
тупой сякеры сталь.
І так, жыцьцём заморана,
гібела бедната.
Але за што? За што гэта —
адны ў сухотах мруць,
другія сытным рогатам
дукаты ў банк кладуць?
