Гэта старонка не была вычытаная
16
Інакшыя дні,
інакшыя словы
разьлівам прадвесьні зьвіваюць жыцьцё…
Сьцелюцца думкі сузорнай падковай,
вясёлкавы ў сэрцы пылае касьцёр.
Пазвала жыцьцё
за напружную працу,
бо ў спадчыну нам ад прышэльцаў былых —
на фабрыках нашых разьбітае, братцы,
разьбітае ўсё —
варштаты, катлы,
і сьцены ўзарваны,
і толькі руіны
раскінуты цэглай.
Як-жа тут быць?
— Пазвала жыцьцё
адбудоўваць краіну,
пасьля перамогі
пасьля барацьбы.
