Гэй, бедната, слухай!
— Б‘юць званы новых дзён!
|
Голас змаўкае. Паяўляецца сьвет. Унізе палае вогнішча касьцёр. Сасоньнік. На ўзгорку сядзяць вясковыя хлопцы. Высокі стройны хлапец — Ігнат, з чорствым, але выразным, тварам — ён атаман моладзі. |
Ігнат
І так, хлопцы, толькі сьмела,
празьвініць і наш удар.
Панаваньне банды белай
зьнясе агонь — нібы вада.
Ня вечна плакаць за сахою,
ня вечна нам цярпець прыгон.
Ім не зраўняцца з сілай маладою, —
а гэтай сілы — не адзін мільён!
2-гі хлапец
Ты працуеш, пот ліецца,
пан — здаволены, сьмяецца.
Раптам штось не спадабае
і цябе ён — сына працы,
зазаве ў свае палацы,
бізуном цябе зьбівае, —
сябе і жонку забаўляе…
Ігнат
Так, браты, крывавыя забавы,
такіх забаў даўно ня бачыў сьвет…
Услухайся, гудуць сталетнія дубравы,
дый маладняк гудзіць — да барацьбы заве!
