Гэта старонка не была вычытаная
Ня вырвуць мову!
Ніколі! Не!
Таварышы, гэй! Заўсёды адважна,
хай толькі…
Бяз панікі, ўперад, угрунь!
На полі, на бруку,
загінем, паляжам,
адно ўсё-ж запалім
ў відалях
зару.
Думкі, як іскры, ружовым сьвітаньнем,
думкі, як іскры, асьвечваюць шлях.
— З намі вясна!
— Таварышы, з намі!
Вышай,
да сонца
Чырвоны сьцяг.
1928 г.
|}
