Гэта старонка не была вычытаная
Спелай хваляй жыта ў полі прабягае,
Гоніць статак сыты на байдан пастух.
Да зямлі калгаснай вуха прыкладаю
Сталінскага сэрца чую роўны стук.
Грамадой вясёлай жаць ідуць дзяўчаты,
Запявалай поруч едзе трактарыст.
І ўзлятае песня і ляціць узнята!
Цішыня над пушчай, і не ўздрогне ліст.
І ляціць праз вёскі, гарады мінае,
Ёй — няма граніцы, ёй — адкрыты пуць.
Гэта наша песня — Сталіна ўслаўляе,
Людзі ў песнях радасць — Сталіну нясуць.
Падбягаюць дзеці з гаварлівам гудам,
Залатая дзецям расцвіла пара!
Дзе ні кіну вокам, бачу я — усюды
Вырастае веліч спраў правадыра.
Пагранічнік ходзіць лесам і балотам,
Пазнаю героя ў кожным патрулі.
— Сталін! — і падняліся ў неба самалёты!
— Сталін! — загрымелі танкі на зямлі!
