Старонка:Узброеныя песні (1936).pdf/35

Гэта старонка не была вычытаная

ПЕСНЯ
ПРОЛЕТАРСКАГА ЯДНАННЯ

Ад граду нядолевых слёзаў і поту
Зямля распухала, дрыгвою гніла.
Сынам беларускай нізіны балотнай
Сталеццямі вочы сляпіла імгла.

Было так… Прайшло! У паўстаннях сканалі
Праклятыя сонцам і праўдай гады.
Вядзе нас — Рэспубліку сіл маладых —
Наш родны, любімы наш Сталін!

І ночы, і дні, рукавы закасаўшы,
На чорнае золата ў наступ ішлі,